امام کاظم علیه السلام میفرمایند:"أفضَلُ العِبادَةِ بَعدِ المَعرِفَةِ إِنتِظارُ الفَرَجِ” بهترین عبادت بعد از شناختن خداوند، انتظار فرج و گشایش است.(تحف العقول، ص. ۴۰۳)



بر پایه روایتی ابوحنیفه به دیدار امام صادق علیه السلام آمد، تا از او در مورد مسئله‌ای سؤال کند که با پسرش موسی بن جعفر علیه السلام که در آن موقع ۵ سال داشت مواجه شد. ابوحنیفه سؤالی را که برای امام صادق علیه السلام آماده کرده بود، از امام کاظم علیه السلام پرسید: گناه از طرف خدا صادر می‌شود یا از طرف بنده؟ امام کاظم علیه السلام پاسخ داد: یا از طرف خداست و بنده هیچ نقشی در آن ندارد که در آن صورت خدا بنده را به خاطر چیزی که در آن نقشی نداشته تنبیه نمی‌کند. یا از طرف خدا و بنده است که در آن صورت خدا شریک قوی‌تر است و شریک قوی‌تر حق ندارد ضعیف‌تر را به خاطر گناهی که هر دو در آن نقش داشته‌اند، تنبیه کند. یا از طرف بنده است و خدا در آن نقشی ندارد که در آن صورت اگر خدا بخواهد بنده را می‌بخشد و اگر نخواهد تنبیه می‌کند، و خدا کسی است که کمکش در همه حال طلب می‌شود. نقل است که ابوحنیفه با شنیدن این پاسخ، خانهٔ امام صادق علیه السلام را ترک کرد و اظهار داشت که این پاسخ برایش کافی است.

منبع:

بحارالانوار، ج۱۰،ص ۲۴۷